این مقاله به شما کمک میکند تا بوردهای خود را به گونه ای طراحی کنید که با مقرون به صرفه ترین و کارآمدترین حالت بتوانید آنها را با استفاده از جیگ تستر(Jig tester)، مورد تست و آزمون قرار دهید. عدم رعایت موارد مورد اشاره در این مقاله به معنی غیرقابل تست بودن بوردهای فعلی شما نیست، اما میتواند در کاهش هزینه های تست بورد با استفاده از جیگ تستر(jig tester) تاثیر بسزایی داشته باشد. پس تا آنجایی که امکان دارد از آن پیروی نمایید.
در صورت امکان ، از طراح خود بخواهید در طراحی بورد(PCB) نقاطی را بعنوان test pin و نیز در صورتی که در تست PCB مونتاژ شده از پایه های قطعات SMD مانند IC, resistor و غیره استفاده میشود test pin هایی را به پایه های مدنظر متصل و طرجیحاً در Bottom layer به عنوان Pad قرار دهد.
برای حصول اطمینان از قرارگیری صحیح فیکسچر ، چهار سوراخ به گونه ای که در گوشه های بورد و همچنین یک الی دو عدد در مرکزیت بورد قرار دهید. قطر سوراخ ابزار باید در حداقل 3 میلیمتر و حداکثر 5.5 میلیمتر حفظ شود. سوراخهای guide pin (که در بیشتر موارد همان سوراخ هایی که بعنوان جای پیچ جهت اتصال PCB به قاب یا صفحه دیگر می باشد) نیازی به آبکاری نداشته و تنها برای هدایت و قرارگیری صحیح بورد بر روی فیکسچر جیگ تستر میباشد.
پدهای تست ، پدهای ساده ای بر روی PCB هستند که با لحیم کاری (بدون خمیر لحیم) پوشانده نشده اند. در صورت امکان از بزرگترین قطری که در طراحی شما امکان پذیر است، استفاده کنید. زیرا این امر موجب افزایش اطمینان از اتصال Test pins به پدهای تست می شود. توصیه می کنیم از حداقل قطر Pad یک میلی متر استفاده کنید.
حداقل فاصله مرکز پدهای تست یا پایه های قطعات تحت تست با سوراخ های guide pins، چهار میلی مترمی باشد. در حالت ایده آل میبایست در هر دو طرف بورد (رو و زیر PCB)، پدهای تست ایجاد گردد. اما در صورت امکان این پدها را تنها در یک طرف (سمتی که کمترین قطعه بر روی آن مونتاژ شده است) و ترجیحا در سمت زیرین بورد لحاظ کنید تا از هزینه و پیچیدگی ایجاد دو صفحه تست جلوگیری شود.